“Önceleri bana iyi davranıyordu. Sonra birden uzaklaştı. Benimle birlikte olmak istemediğini söyledi...” Bu, hayatımızda en çok duyduğumuz sözlerden biridir. Hayatımızda birini uzun bir zamandan sonra güvenir, alırız. Her şey çok iyi giderken ona güvenmeye başlarız. Sevmeye, bağlanmaya başlarız. Yuva kurmayla ilgili hayaller kurmaya başlarız. En sonunda arzu ettiğimiz kişi olduğunu düşünmeye başlarız. Tam bunları düşünürken ve uzun zamandan sonra ilk kez bir insana güvenip, kalbimizi sevgiye açmaya adım atarken, karşımızdaki kişi “Ben hazır değilim...” ya da “Bana zaman ver. Ben evlenmeyi düşünmüyorum. Sadece flört edelim. Sadece cinsellik yaşayalım...” diyebilir. Bir anda hayatınızın odağına koyduğunuz insanla ilişkinizin, hayallerinizin, beklentilerinizin ciddi bir şekilde yıkıldığını görürsünüz. İşte bu noktada kişi büyük bir sıkıntı yaşamaya başlar. Büyük bir üzüntü hisseder çünkü o güne kadar hiç kimseye bu kadar güvenmemiş, yakın hissetmemiştir. Hiç kimseyle bu kadar sevgi dolu bir aşkı yaşamamıştır. Peki bir gün önce sevdiğini söyleyen, “Sen benim hayatımın aşkısın!” diyen insan ertesi gün ne oldu da değişti? Ne oldu da birden yan çizmeye başladı? Bir gün önce hayatımızın kahramanı olan bu kişi, neden bu kadar korkak, pısırık bir insan oldu çıktı? Buna bakış açıları çok önemli: “Evet, bu da diğerleri gibi cesur değil! Korktu, kaçtı! Beni sevmedi, değer vermedi.” “Ben yeterli değilim. Acaba başkasını mı seviyor?” “Benim neyimi beğenmedi? Yoksa benimle birlikte olmak istedi de onla birlikte olmadığım için mi gidiyor?” “Daha ilk geceden birlikte olduğum için beni kötü insan sandı da şimdi böyle mi davranıyor?” “Benim fiziğimi mi beğenmedi?” Bunun gibi sorularla kendimizde veya onda hatalar ararız. Hatta bunları bile daha doğru dürüst soramadan, kalbimizde yüksek aşk acısıyla hayattan kopup kendimizi bunalıma iteriz. Hayatın tadını tuzunu unutup, insan olduğumuzu unutup, bu hayatın amacını unutup, o kişi bizden uzaklaştı diye krizler yaşarız. Bu çok ciddi bir durum çünkü hayatımızın içinde, eminim birçoğumuz, en az bir kez, bazıları da birkaç kez böyle bir olay yaşamıştır. Ya da en azından yaşayan birinin gözyaşlarına şahit olmuştur. Bu öyle bir acıdır ki muhteşem bir aşk, muhteşem bir koku, muhteşem bir cinsellikle, muhteşem olgularla başlamış bir ilişkinin ansızın bitişinde neye uğradığınızı şaşırırsınız. Önceleri bir kurban gibi “Neden ben? Neden bana bunu yaptın? Neden beni bıraktın? Ben sana ne yaptım ki?” deyip durursunuz. Kendinizi ve onu çok suçlarsınız. Fakat zaman içinde fark edersiniz ki o kişiye fazla anlam yüklemişsiniz. Kopma yaşanınca da dibe vurup önceleri isyan, sonraları da uyanış süreciniz başlıyor. Hadi hayırlısı olsun. Bülent Gardiyanoğlu’nun “2 Tam Bir Tek” Kitabından alınmıştır.