Zihni boşaltmak sizi çok rahatlatacaktır. Lütfen hem düşünce bazında hem de zaman zaman bu tür nefes çalışmalarıyla zihninizi boşaltın. Zihninizin içinde çarpıştığınız insanların, kavga ettiğiniz insanların bir listesini çıkarın. Kimler geçiyorsa kafanızdan ya da olaylar, onların bir listesini yapın ve onlarla helalleşin. “Ben hakkımı helal ediyorum...” deyin. “Allah senin de iyiliğini versin.” Vesvese gelecek ve “Hayır helalleşme!” diyecek. “Niye helal edecekmişsin? Sana şöyle yaptılar, böyle yaptılar. Senin hakkını yediler. Üzülmene sebep oldular. Sen onlara karşı iyi oldun ama onlar sana kötülükle karşılık verdi. Çeksinler cezalarını! Kesinlikle affetme ki mahvolsunlar, çatır çatır yansınlar!” Siz vesveseye kulaklarınızı tıkayın, gerekirse yeniden nefes çalışmasıyla zihninizi temizleyin ve bırakın, kafanızın içinde sizi yoran insanlar yollarına gitsin. Onları taşıyıp kendi kendinizi yormaya devam etmeyin. Unutmayın ki ruhunuzun sevdiğini egonuz yani nefsiniz sevmez, egonuzun sevdiğini ruhunuz sevmez. Egoya iyi gelen şey güç, kontrol, hırs, intikam, kavga, sahiplenmedir. “Her şey benim olsun! En iyi olan benim! Ben bir numarayım!” der ego. Ruh için ise bunlar zayıflıktır. Ruh, ilahi kaynağa teslim olmayı, ona güvenmeyi tercih eder. Bu nedenle kontrolcülük yapıyorsanız dikkat edin: Vesvese sizi ele geçiriyor, egonuza teslim oluyorsunuz demektir. Akıl bilmek ister, ruh ise hisseder. Aklınızı güçlendirin elbette. Size bir akıl verilmiş ve bunun çok fazla faydası var. Ancak hissetmeyi bir yana bırakmayın. Her şeyi sadece akılla algılamaya çalışmak da sizi hataya götürecektir. Aklınızın yanında hislerinizi de güçlendirin. Bunu yaparken şunu da unutmayın: Hisleri güçlendirmek her olay için geçerli değildir. Doğayı, hayatı hissedin, içinde bulunduğunuz evreni hissedin ama bunda da dengeyi kaçırmayın. Diğer türlü yine aşırıya gider, mesela bu defa insanların ya da doğadaki canlıların acılarını da hissetmeye ve rahatsız olmaya başlarsınız. Denge her zaman için önemlidir. Kendinizi ertelemekten artık vazgeçmek istiyorsanız, üretmenin keyfine varın. Ben üretken bir insanım; üretmeyi çok seviyorum. Ortaya eser koymayı, bir şeyler yapmayı ve bunu insanlarla paylaşmayı seviyorum. Keyif alıyorum. Üretmek herkes gibi benim de enerjimi yükseltiyor. Bu nedenle size de üretmenin keyfine varmanızı öneriyorum. Siz de enerjinizi üreten şeyleri bulun. Mesela neyle uğraşmak sizin enerjinizi yükseltiyor, gözlem yaparak tespit edin. Ne yaptığınızda keyif alıyorsunuz? Neyle uğraşmak sizi yormuyor, tam tersine bitmez bir enerji hissediyorsunuz? Bulacağınız cevaplar sizin jeneratörleriniz, kesintisiz güç kaynaklarınızdır. Kimi insanlar acıdan beslenir, kimi insanlar olumsuz hatıralardan, kimi kederden, trajediden beslenir. Bütün gün “Batsın bu dünya!” dese birileri, bundan keyif alır. Kendinize sorun: Acı bedende misiniz? Acı bedende olmak kötüdür. Bir arkadaşınız sizi düşünüp hediye alsa bile mutlu edemez. Düşünülüp sizin için emek harcanmasına mutlu olacağınıza, “Bana acıdı. Mutsuz olduğumu anladı, hediye getirdi...” diye düşünürsünüz. “Mutsuz olduğumu çok mu belli ettim? Demek ki gerçekten kötü durumdayım! Ne olacak benim halim? Benim hiç yüzüm gülmeyecek mi?” gibi düşüncelerle kendinizi yer bitirirsiniz. Oysa arkadaşınızın içinden gelmiş, sizi düşünüp emek, zaman ve para harcamış. Alıp teşekkür etmeniz ve mutlu olmanız yeterli. Siz ise yazıyor da yazıyorsunuz olumsuz senaryoları... Kendinize sorun: Kendi kendine yazan biri misiniz? Eğer olumsuz yönde böyle senaryolar yazan biriyseniz, bunları düz, temiz bir kâğıda yazın ve sonra yırtıp çöpe atın. Böyle olayların listesini çıkarın, tekrar tekrar bunları yazıp sonra yırtıp çöpe atın. Ta ki artık bu düşünceler sizi bırakana kadar... “Zihnimin içinde beni öteleyen, engelleyen, ‘Yapamazsın!’ diyen, özgüvenimi düşüren, faydalı olmamı engelleyen tüm düşüncelerden, kayıtlardan, çekirdek inançlardan da sana sığınırım Allahım. Zihnimin üretkenlik, faydalı olma, neşeli olma ve senin yolunda hizmet etmeyle bana yardımcı olmasına niyet ediyorum Allahım. Şu andan itibaren kendimi ertelemekten sana sığınırım Allahım.” Bülent Gardiyanoğlu’nun “Kendini Ertelemekten Vazgeç” Kitabından alınmıştır.