Farkındalık anlık bir durum ya da katıldığınız bir seminerde öğrenip sertifika aldığınız 3-5 beş saatlik bir kurs değil, bir süreçtir... Konfor alanındaydınız, orada güvence kalenizde her şeyi garanti görerek yaşıyordunuz ve gün geldi, “sandığınız gibi olmadığını” anladınız. Konfor alanından deneyim alanına geçtiniz ve orada da seyahatiniz devam etti. Sonunda farkındalık alanına ilk adımı atacaksınız ancak bu yine anlık olmayacak. Bir süreç olarak hayatımızın her anında, her gün devam edecek. Konfor alanında hayat sizi sıkıştırdı ve istediğiniz kadar garantici de olsanız, istediğiniz kadar birikim de yapsanız, hayat size çarptı ve deneyim alanına geçmeniz için harekete geçmeye zorladı. Deneyim alanına çıkmak istemiyor ya da konfor alanının içinde kalmak istiyorsanız, “bir elim yağda bir elim balda olsun” istiyorsanız, burada manyetizmanız devreye girecektir. Bilinçaltınızın biriktirdikleri, atalardan gelenler, deneyim alanında ya güzel şeyler yaşamanıza neden olacak ya da size kâbuslar yaşatacaktır. Bir düşünün bakalım: Bilinçaltınızdan zaman zaman yüzeye çıkıp size kendisini hatırlatan olaylar neler? Belki bir kaza, belki bir kötü söz, belki yerine getirilmemiş bir sorumluluk, belki bir kırgınlık... Yıllar önce anne ya da babanızla tartıştınız, onlar da “Kapı bu tarafta! Gidebilirsin...” dediler. Belki de siz birine bunu söylediniz... Arkanızda anne babanızı hissedemediniz. Size, anne babanız ya da başkası, “Bir hayalin var mı? Yürü! Arkandayım...” demedi. Kimse “yanınızda” olduğunu söylemedi... Biz genellikle ailemizle tartışırız. Ömrümüzün uzun bir zamanını ailemizle çarpışarak geçiririz. Kendi hayatımda bunu fark ettim. Gördüm ki annemi çok sevip babamla paylaşamayışım, babamla olan diyaloğumu bozmuş. Annemi çok sevdiğimden dolayı sorun yaşamışız. Genelde erkek çocuklar anneye, kız çocuklar babaya düşkün olur ve bu nedenle kızlar anneleri, erkekler babaları ile çekişmeler yaşarlar. Ancak kimse bunu bilinçli yapmaz. Bir düşünün bakalım, anne ve babanızı yanınızda hissediyor musunuz? Ya da hissediyor muydunuz? Büyük oranda bu hissedilmez. “Kurbanların kurbanı” olduğumuz için anne babalarımızdan beklediğimiz desteği alamadık. Anne babanın desteği çok önemli ama unutmayın ki onlar da daha öncekilerin kurbanları ve çok zor dönemler yaşadılar. Anneniz veya babanız, “Sen iyi bir insansın. Yetenekli bir insansın. Senin başaracağına inanıyorum...”, “Aslan oğlum benim!”, “Benim kızım çok yeteneklidir...” dese, muhtemelen havalara uçar, dağları yerinden oynatacağınızı düşünürsünüz. Fakat bu desteği onlardan alamadınız. Bu nedenle hayata yenik başlamış gibi hissediyorsunuz. Özellikle anne babadan umduğu desteği alamayanlar, hayata hep yenik başladıklarını düşünür. Oysa bunlar çözülebilecek şeylerdir. Bülent Gardiyanoğlu’nun “Yüreğiyle Konuşanlar” Kitabından alınmışıtr.
🎁🎁 Tebrikler. Bülent Gardiyanoğlu’nun yılda iki kez gerçekleşen Kişisel Gelişim ve Farkındalık Kampına %19 indirim hakkı kazandınız.
Bilgi için +90 548 872 00 90 Whatsapp numaramıza 1919 yazıp gönderin.
Çağrı Merkezimiz size yazılı olarak gerekli bilgileri iletecektir. (Kazanılan indirim hakkı nakite çevrilemez, bir başka indirim hakkıyla birleştirilemez. Geçerlilik süresi 6 aydır. 6 ay dolmadan hakkınızı bir başkasına devredebilirsiniz)
