Bekâr insanlara, “Lütfen yaşam amacınızı bulmadan evlenmeyin. Yaşam amacınızı bulun ki o yoldaki kişiyle buluşup rahat edesiniz...” derim. Düşünün ki bilim insanı oldunuz, Avrupa Nükleer Araştırma Merkezi’nde (CERN) çalışıyor, parçacık deneyleri yapıyorsunuz ama eşinizin en büyük problemi, “Aman gözlemenin altı yanmasın!” şeklinde... Şaka gibi geliyor ama bu boyutta olmasa da bu tip evliliklerle karşılaşıyorum. Eşlerin birbiriyle alakaları olmayan evlilikler ve yaşanan sorunlar görüyorum. Kimi durumda kadın çok bilgili ama adamın tek bildiği televizyon kumandasını eline alıp televizyonun karşısına oturmak... Eve sadece para getiriyor ve televizyon izliyor. Bu nedenle gençler, önce yaşam amaçlarını bulup ondan sonra evliliği düşünmelidir. Elbette burada anne baba etkisi de önemlidir. Sürekli olarak çocuklarına, “Memur ol, garanti işe gir...” diyen bir anne baba, onlara cesaret veremez. Böyle programlanan kişi cengâver, girişken değilse, bu kabuğu kırıp dışına çıkamaz. Çocuklarınıza siz cesaret aşılayacaksınız. Duygularını söyleyebilmeyi, düşüncelerini anlatmayı öğreteceksiniz. “Bir torpil, bir tanıdık bulup bir yere yerleştiririz...” diye çocuk yetiştirirseniz, nereye yerleştirirseniz yerleştirin başarısız olacaktır. “Ben çalıştım, şirketi kurdum. İşin başına geçer yönetir...” diye beklerseniz, kurduğunuz işi batırır. Bu nedenle çocuklara, yaşam amaçlarını bulma konusunda cesaret vermelisiniz. Onları, kendi yeteneklerini keşfedip geliştirmeleri konusunda teşvik etmelisiniz. İnsanın yükselebilmesi için gereksiz yüklerini atması gerekir. Sıcak hava balonlarını düşünün. Isınan hava yükselir, fizik kuralıdır. Balon yükselmeye, yukarılara çıkmaya çalışırken, ağırlıkları atarsınız ki yükselmenin önünde engel olmasın. Bunu yapmazsanız, ısınsa da yerde kalmaya devam edecektir. Gençlerin de kendi yeteneklerini, kendilerini mutlu edecek becerilerini keşfetmesi, diğer yüklerden kurtulup yaptıkları iş ne olursa olsun, başarılı olmalarını sağlayacaktır. Kendinize de gereksiz yükler yüklemeyin. Bir yandan bir proje hazırlamak istiyorsunuz ancak diğer yandan günlük yirmi kişiyle görüşmeniz, iki davete katılmanız gerekiyorsa nasıl zaman bulup proje yapacaksınız? Farkındalık bu açıdan sizin için gereklidir. Farkındalık içinde kalarak hayatınızda neyin gerekli, neyin angarya olduğunu bulmanız gerekir. Kendi yaşamımdan örnek vermem gerekirse, kitaplar yazmak, eğitim çalışmalarına katılmak istiyordum ama bir sürü gereksiz iş de üzerimdeydi. Kimseyi hayatımdan çıkarmadım ama gereksiz muhabbetleri, angarya işleri bıraktım. Böylece bana zaman kaldı. Hayatımdaki iş ve sorumlulukları klasmanlara ayırdım. Bana öncelikle gerekenleri, daha az gerekli olanları ve çok az gerekli olanları ayırdım. Böylece hem işlere yetişebilip hem de aileme zaman ayırma fırsatım oldu. Elinizin altında bir ajandanızın olması iyidir. Yapacağınız işleri planlamak iyidir. Yapılacak işler ve tamamlanan işler için ajandalarınız olması iyidir. Bunu yaptığınızda, iş ile özel yaşamı da ayırabilir, işi eve, evi işe taşımaktan kurtulursunuz ki birçok insan için bu da problemdir. Telefon ekranında, sosyal medyada, yolda, gün içinde ne kadar zaman kaybettiğinizi bir hesaplayın. Gerçekten bunlara ihtiyacınız olup olmadığını, faydalı bir şekilde kullanıp kullanamadığınızı inceleyin. Günümüzde çoğu insanın vaktini çalan önemli etkenler bunlardır. Her bulduğu fırsatta üstelik de ihtiyacı olmayan şeyleri açıp telefondan izleyen, bitmek bilmeyen bir oyunda “level atlayacağım” diye yıllarını geçiren, sosyal medyada başkalarını takip ederken kendi hayatını yaşamayı unutan insanlarla karşılaşıyorum. Sırf o muhitte oturuyor görünmek ya da başka sebeplerle, işe iki saat gidiş iki saat geliş yolu tercih edenlerle karşılaşıyorum. Oysa en kıymetli şeylerinizden biri zamanınızdır. Zamanı böyle boşa harcayacak kadar zengin misiniz, bir düşünün... Farkındalığı işte tam da böyle düzenlemeler yapmak için kullanabilmelisiniz. Bülent Gardiyanoğlu’nun “Yüreğiyle Konuşanlar” Kitabından alınmışıtr.