Geçmişinizdeki ilişkilerin tamamını kabullenin. Yaşadığınız tüm olumsuzlukları, kırgınlıkları, üzüntüleri... Bunun için birini suçlama ihtiyacı duyuyorsanız, düşüncelerinizi hemen iptal edin. Yaşandı ve bitti. Demesi kolay, önemli olan uygulayabilmeniz. Yaşam öyle bir noktaya getiriyor ki bir şekilde artık yeter deyip uygulamaya geçiyorsunuz. Sonra o dönemki halinizi gözünüzün önüne getirin. Genelde insanlar karakterlerini değiştirir. Geçmişte kurbansa bugün sert olur. Bunu yaparken bazen kalbini kapatır, çünkü sevmeyi zayıflık olarak görür. “Sevdik de ne oldu? Bundan sonra mantığımla gideceğim...” der ve buz gibi, duyguları körelmiş bir hayat yaşamaya başlar. Hayatına biri girince de, sevildiğini pek hissedemez. Kalp kapısı önceden kapandığından, yeniden sevmek için güvenmekten korkar. Genelde hep şunu söyler: “Sen beni sevmiyorsun!” Kadın olmayı hatırlamaya, hissetmeye başlarken, ilk adım kalp kapınızı tekrardan açmak olabilir. Daha önce sevdiğiniz, güvendiğiniz için kendinizi affedin. Önceki kalp kırgınlıklarını şifalandırın. Kendinizi sevmeye yeniden açın. Güzel bir niyet: “Ben kendi kalbimi affediyorum: Güvendiğim, sevdiğim ve yanıldığım için kendimi affediyorum. Allah’ım kalbimdeki tüm acıları sana teslim ediyorum ve kalbimin tekrardan sevgiye açılmasına niyet ediyorum...” Bazen öyle bir aşk yaşarsınız ki sonrasında sadece kendinize duyduğunuz öfke kalır... “Neden sevdim?” dersiniz. Peki, kime öfkeleniyorsunuz? Seven kalbinize mi? O halde kalbinizi de affetmelisiniz. Sevmeye inandığı için. “Dilimi affediyorum. Sustuğu ya da çok konuştuğu için...” “Bedenimi affediyorum. Bedenimi yeterince güzel bulmadığım için...” Birçok kadının bilinçaltında, aldatılmasında ya da terk edilmesinde, “Güzel olsaydım, başkasına bakmazdı...” diye bedenine öfke vardır. Bu nedenle bedenine öfke duyar, kendini hastalandırmaya, kilo almaya veya aşırı kilo vermeye başlar. Bülent Gardiyanoğlu’nun “Kadın Olmayı Hatırlamak” Kitabından alınmıştır.